Weer wifi

Vandaag is het alweer 11 september. We hebben een paar dagen op het platte land en in de bergen vakantie gevierd dus geen wifi of heel beperkt. Ook valt de stroom met enige regelmaat uit waardoor het in de avond echt pikkedonker donker is. De wegen zijn erg slecht. We rijden ongeveer 150 tot 200 kilometer, soms om de dag. Hier zijn we bijna een halve dag mee zoet, met alle hobbels en bobbels in de weg, en de dieren die voor opstopping zorgen. Gelukkig hebben we airco in de auto waardoor het in de auto aangenamer is dan buiten.We rijden door de toegangspoorten tot Rajasthan en komen in Jaipur. Gesticht in 1927 door de maharadja Jai Singh II. Een van de kenmerken van deze stad is de roze kleur. Ter gelegenheid van het bezoek van prins van Wales in 1876 werd de stad roze geschilderd. Roze is de traditionele kleur van de gastvrijheid van de Raiputs, een aderlijke kaste. (Zoals jullie lezen krijgen we aardig geschiedenis lessen mee). We bezichtigen fort Amber, gelegen op een heuvel buiten de stad. Het fort diende als bescherming van de paleizen van de maharadja en herbergt vele rijk versierde vertrekken. Heel mooi om te zien en super knap hoe de mensen dit vroeger gemaakt hebben zonder computers,rekenmachines en moderne apparatuur.Hierna gaan we naar Hawa Mahal (paleis van de winden en het Jantar Mahal Observatorium. Dit laatste was ook heel interessant. Hier kon je zien hoe men vroeger wist hoelaat het was zonder klok. De evenaar was getekend , strepen per minuut en seconde  en goed kijken waar de zon nu scheen. En... het klopte inderdaad!!

5 september zijn we aangekomen in Pushkar. Dit is ontstaan aan de oevers van het meer toen de GOD Brahma een bloemblaadje uit zijn hand liet vallen. Dit levendige pelgrimsstadje heeft ongeveer 300 hindoe tempels. In de middag gaan we de Lord Brahma tempel bezoeken. Ergens in de drukte en mensen massa stopt onze chauffeur en stapt er een jonge  knul in. Hij is onze gids voor vanmiddag. Meneer Balwin zoekt een “rustige” plek om ons uit te laten stappen. We wandelen langs de vele kraampjes met bling bling spulletjes en groente. Het is hier erg druk ( waar niet). Aangekomen bij de tempel moeten we onze schoenen en Hemaianas uit. Oeffff, op blote voeten lopen is niet erg, maar hier wel. Er kruipt, krioelt zoemt en plakt van alles. Mensen spugen op de grond, en de koeien vlaaien zijn vers. Fred heeft zijn verstand op nul gezet en loopt door, en ik volg. Gelukkig mochten onze schoenen ergens apart staan het was anders erg zoeken.Na het bezoek aan de tempel wat we beiden niet bijzonder vonden wandelen we verder langs de kraampjes. Je ziet van alles. Ladders gemaakt van bamboo waar ze levensgevaarlijk op staan. De elektriciteit hangt niet zover boven je hoofd, net zo gevaarlijk. Ik heb mij aardig aangepast hier in India. Mijn iPhone snoertje is echt Indiaas ( je ziet de stroom draadjes) maar werkt nog prima. Fred spot een kraampje met stekkertjes en snoertjes. Voor nog geen twee euries heb ik een nieuw snoertje die het ook nog doet. Trouwens ook hier is de mobiele telefoon goed geïntroduceerd. We wandelen verder langs het heilige meer waar veel pelgrims komen om te baden en bidden. Het is een gezellige drukte.  Zittend op een bankje kijken we naar de mooie zonsondergang en praten met onze gids over zijn leven in India. Eenmaal terug in het hotel is het eerste wat we doen onze voeten wassen, En drinken daarna een sula wijntje en biertje.

Op 6 september rijden we door naar Jodhpur. Wordt ook wel de “poort tot de woestijn Thar” en de “blauwe stad” genoemd. Veel huizen zijn blauw geschilderd vandaar de naam “blauwe stad”. Vroeger betekende de blauwe kleur dat het huis van een Brahmaan, iemand van een hogere kaste was. Nu mag iedereen zijn huis blauw verven. We gaan met een lift omhoog en kijken uiten over een mooie blauwe stad.

In de middag staat er een jeep klaar om naar het platte land te gaan. We gaan naar Bishnoi, een oud dorpje met tradities. Zoals pottenbakken en een illegale opium stokerij. We krijgen hier uitleg hoe je een tulband moet knopen en wat de kleuren betekenen. India is heel divers met veel armoede en rijkdom. We slapen twee nachten in het Radisson hotel, super sjiek. Het hotel is net twee jaar oud en de keuken is vegan. Ondanks vegan hebben we ook hier heerlijk gegeten.

De volgende dag gaan we met de gids op pad. We bezoeken fort Meherangarh en het sierlijke marmeren grafmonument Jaswant Thada. Later gaan we naar de markt  in Sadar. Hier maken we een ritje met de tuk tuk.

Het begint in deze streek meer te regenen. Nou ja regenen, het lijkt wel een douche die open staat. De moesson heeft dorpjes en vele straatjes beschadigd. Er ligt veel modder hier en daar en er zijn nog steeds overstromingen. De wegen worden vanaf nu steeds slechter. Wanneer het regent staat er ongeveer 20 cm of meer water op de weg. Wat opvalt is dat iedereen zijn kraampje met spullen afdekt. Niemand die iets van de ander mee neemt.

We rijden door naar Jawai Leopard Sanctuary. We zouden hier in een tent slapen. Dit ging helaas niet  door in verband met het hele slechte weer wat jullie misschien wel op tv hebben gezien. Het kamp is onder gelopen en gevaarlijk om er nu naar toe te gaan. We hebben een upgrade gekregen naar een andere plaats, Jawai Saga. Onderweg stond er een jeep klaar om ons op te halen. De weg was te slecht om met de auto verder te gaan. Eenmaal aangekomen hadden we een prachtig uitzicht vanuit ons balkon. We lezen de regels van de kamer. ... het kan zijn dat er dieren en reptielen in je kamer is, raak niet in paniek maar bel de receptie😱.Eind van de dag stond de eerste safari gepland. Met een jeep gingen we op Leopard jacht, en jaaaa we spotten er twee. De jeep safari leek wel een efeteling attractie, op de achtbaan ofzo. Hij reedt zo hard en regelmatig werden we van de bank gelift. De volgende ochtend stond de safari om 5.30 uur gepland. Echt uitslapen is het niet deze vakantie.

De manager van dit park is heel vriendelijk. Er staan ongeveer 12 huisjes. Er werken hier allemaal mensen uit het lokale dorpje. Een goed initiatief. Ze spreken geen Engels en zijn geen toeristen gewend. De manager geeft hen een kans om dat te leren. Ze hebben een eigen moestuin en koken met lokale producten.Enfin de manager komt altijd even een praatje maken. Deze bewuste avond liep hij na het avond eten met ons mee naar het huisje. Ik vond het al zo raar. Neeeee hij zeg: het is nu zo benauwd dat er veel slangen zijn. Ohhhhh boy wat was ik bang, ik deed het bijna in mijn broek en durfde niet te lopen. Ik zou op Fred zijn rug mee willen liften maar die gaf geen gehoor. De manager zei dat ik niet bang hoefde te zijn omdat hij erbij was. Nou lekker kletsen is dat, heb ik niets aan. Door de paniek was ik niet zo aardig. Op de kamer liep Fred eerst de badkamer en slaapkamer nog na. Dit is echt de laatste keer dat ik naar dit soort landen ga, ik blijf thuis en ga nergens heen. En Fred zegt: ja is goed, ik heb een blauwe arm. Dit was ons safari avontuur. 

Gelukkig stond onze vertrouwde meneer Balwin in de ochtend op ons te wachten. We reizen door naar Udaipur, ook wel het Venetië van Rajasthan genoemd. Dit ligt tussen drie meren en groene heuvels. We gaan steeds meer de bergen in. 

In de middag bezoeken we twee verschillende complexen. De marmeren pracht en praal van Ekllingji en de overblijfselen van Nagda met de ruïne van de tweeling tempel Saas Bahu.

inmiddels zijn we al ruim twee weken aan het reizen. Elke dag weer word ik nagekeken en gevraagd of ik uit India kom. Nehee nehee ( nee nee) ik kom uit Nederland. Ohhh you look like a indian. Fred is af en toe ook een attractie op zich. Tot op heden zien we niet veel blanke toeristen. Veel kindjes uit dorpjes kijken hem aan en zullen vast denken van welke planeet ben jij???!!!!

tot zover weer wat nieuws van ons.